نمیدونم خوبه یا بد ولی من بهشون وابستم حتی اگر روزا و ماه ها نبینمشون و باهاشون حرف نزنم 

بازم میدونم عین ستاره که همیشه تو اسمونه اونا همیشه هستن 

ولی این روزا بیشتر از قبل بهشون نیاز دارم 

نیاز دارم کنارم باشن نیاز دارم اونام به اندازه من دغدغه اشون این دوستی باشه 

نمیدونم چرا ولی همیشه فک میکنم به طرفه شده و این منو ضعیف میکنه

شاید هر دوستای دیگه بود مث همکارام راحت میزاشتمش کنار 

ولی این رو نمیتونم و نمیخامم بتونم 

چون انقدر میارزن واسم که حاضرم براشون با خودمم بجنگم

هرجایی برای هر چیزی ذوق زده شدم 

همونجا خدا ذوقمو کور کرد نمیفهمم چرا 

ولی مطمنئم بی حکمت نیست یا میخاد صبر یادم بده 

یا میخاد بهم بگه واسه دنیا ذوق نزن 

خدایا من به تو بیشتر از هرکس دیگه ای نیازمندم حواست به من باشه خیلی خیلی خیلی زیاد